Blog

Het is herfstvakantie. Bij mij thuis komen dan de Jan van Haasteren puzzels op tafel. U kent ze mogelijk wel, van die overvolle tekeningen en 1000-en gelijksoortige stukjes, waarbij je na het openmaken van de puzzeldoos geen benul hebt waar je moet beginnen. Mijn strategie: eerst de zijkanten, dan de grote vlakken en dan langzaam de grote hoeveelheid humoristische taferelen invullen. Gedurende het puzzelen zie je steeds meer details en aan het eind lijkt alles dan best logisch in elkaar te zitten.

Ehud. Ik weet niet of u ooit van hem gehoord heeft. Hij is één van de vele leiders die Israël ooit bestuurde. Hij kiest zijn eigen weg, om zijn God en zijn volk te dienen. U kunt in het Bijbelboek Richteren, in hoofdstuk drie, over hem lezen.. Het is een spannend, maar ook wat onsmakelijk verhaal. Gelukkig heeft het ook wel weer een zekere geestigheid. Daar houd ik wel van. 

Ik weet niet hoe het u vergaan is natuurlijk, maar mijn vakantie was erg rustgevend. Een aantal weken los van werk en gemeenteraad na een half jaar bikkelen was fijn. Geen wifi, geen tv. Rust. Het is nu de kunst dat vast te houden; om mezelf niet overal druk over te maken. 

Op 23 juni vierde we de 100ste verjaardag van de WUR (gefeliciteerd). Aan het eind van het feest kreeg iedereen een goodiebag mee met een do-it-your-self-pakket rode linzensoep. Op 24 juni preekte de dominee over Genesis 25, ook hier gaat het over rode linzensoep. Mijn onderwerp voor deze UitDeRaad was gevonden: Samen Eten. 

Hebben we het kind niet met het badwater weggekieperd? Dat vroeg ik me af nadat ik een interessante mix van senior, vluchteling, expat, christen en niet-christen, over het leven en democratie in Wageningen, afgelopen week had gesproken.