En dan opeens fiets je elke dag naar een plek waarvan je nooit had bedacht dat je er zou komen. De afdeling oncologie, kanker, van het ziekenhuis in Ede. Een week na het kerstreces zit ik aan tafel bij de arts. Er is een kwaadaardige tumor in mijn darm geconstateerd en die moet er uit.
Even vooraf. Ik kom van ver boven de rivieren. Carnaval is mij niet met de paplepel ingegoten. Maar elk jaar probeer ik toch even de intocht in het Jollebergse land te bezoeken. De lol, de verbroedering tussen totaal verschillende mensen uit onze stad en de kleurrijke regenboogoutfits spreken me aan.
Als ik ’s avonds van het gemeentehuis naar huis fiets is het nooit donker in de stad. Ik rijd langs flikkerende LED reclameborden en fel verlichte bushokjes. Midden in de nacht spuwen ze hun informatie de publieke ruimte in. Naast dat het mij afleidt tijdens het fietsen, verstoort het ook het nachtleven van dieren en kost het energie.
