Berichten geschreven door Monique Heger

Met al die sneeuw ben ik me er weer extra van bewust dat veel dingen in onze stad al goed geregeld zijn. De sneeuwruimers komen snel in actie en de wegen zijn schoon. We hebben al goed afgesproken hoe en wanneer we schoonmaken. Daarvoor hoeven wij u, als burgers, niet te consulteren.

Ik vind het heel moeilijk om inclusief te zijn. Om een mening te horen van mensen waar ik het echt, hartgrondig, niet mee eens ben. Om daar ook ruimte voor te geven. Om te luisteren zonder direct oordeel. Dat is een uitdaging, maar toch begint daar voor mij democratie. 

Het is bijna kerst en nieuwjaar, de laatste raadsvergaderingen van dit jaar zijn voorbij; goed om even achterom te kijken. 2018 was het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen. Met twintig stemmen te kort kregen we net geen tweede zetel. Dat was een domper. Maar we werden wel onderdeel van een nieuwe coalitie en ik mocht raadslid worden. 

Als ik zaterdag richting de Hoogstraat ga, stop ik mijn linnen (boodschappen)tasjes in de fietstas. Gratis plastic tasjes worden nauwelijks meer verstrekt. Een goede zaak; zo haal ik steeds minder plastic afval in huis. Raar dan eigenlijk, dat er nog steeds ongevraagd zoveel papieren afval via de brievenbussen onze huizen binnenkomt.

Deze week hebben we de behandeling van de jaarlijkse gemeentelijke begroting afgerond. Als gemeente denken we dat we de komende jaren meer geld uit gaan geven dan er binnenkomt. Dat is niet verstandig vindt de ChristenUnie.

De Volkskrant van vorige week zaterdag opende met de kop ‘wéér een sterke man’. Een artikel over de presidentsverkiezingen in Brazilië en ‘boze’ machthebbers in de wereld. Twee dagen later stond er in dezelfde krant een ingezonden brief over ‘Vertrouwen in elkaar’.

Het is herfstvakantie. Bij mij thuis komen dan de Jan van Haasteren puzzels op tafel. U kent ze mogelijk wel, van die overvolle tekeningen en 1000-en gelijksoortige stukjes, waarbij je na het openmaken van de puzzeldoos geen benul hebt waar je moet beginnen. Mijn strategie: eerst de zijkanten, dan de grote vlakken en dan langzaam de grote hoeveelheid humoristische taferelen invullen. Gedurende het puzzelen zie je steeds meer details en aan het eind lijkt alles dan best logisch in elkaar te zitten.