Berichten geschreven door Monique Heger

Afgelopen week stond ik om half acht in de ochtend met een aantal vrienden onder een balkon in NoordWest te zingen voor de verjaardag van een 80 jaar geworden vriend. Daarna vierden we met meegebrachte koffie en zelfgebakken cake zijn verjaardag op het gazon. Alles op gepaste afstand. Op allerlei plekken worden mensen creatief in deze coronatijd. We vinden nieuwe manieren om te communiceren, om te werken, om te kerken, om samen lol te maken. 

Ik ben niet zo’n tv kijker, maar maak graag een uitzondering voor Zomergasten. Die van Carola Schouten intrigeerde en inspireerde me. De boodschap was duidelijk, één iemand kan het verschil maken. Nu hebben we als ChristenUnie één zetel in de Wageningse Raad, en daar maken we zeker het verschil, maar daar wil ik het nu niet over hebben.

Een aantal van mijn vrienden zijn in deze ‘thuiswerktijd’ begonnen met hardlopen. Ik zie in het benodigde doorzettingsvermogen wel gelijkenissen met mijn eigen 'hobby', het raadswerk. We hebben als raad in de afgelopen weken aardig wat trainingsuurtjes met elkaar doorgebracht en wedstrijden gelopen.

Bij de start van de corona tijd had ik het over Noach, die man uit het begin van de Bijbel, in het schuitje, tijdens een grote overstroming. Ongeveer een maand of negen drijft hij rond in een boot, in quarantaine. Dan stopt het met regenen. Noach stuurt een duif uit om te zien of het water is gezakt en de bomen al zijn uitgelopen. Of het veilig is om naar buiten te gaan. Na drie keer proberen komt ze terug met een  olijftak. Er is nieuw leven. Dan stuurt hij de duif nog een keer uit en blijft ze weg. Het is veilig?!

Vandaag krijg ik een nieuw bureau. Na een eerste week keukentafel en een pijnlijke rug, verscheen er een oude plank, op twee ingekorte schragen in de woonkamer. Nu wordt deze vervangen door een solide plank met vier witte, op hoogte verstelbare, poten. Af te halen in Duiven.

Deze weken geef ik op mijn HBO les over participatie. We denken na over wat participatie is? Meedoen, meedenken? Waarom burgers, soms heel veel, tijd stoppen in het meewerken aan maatschappelijke doelen? Hoe projecten van burgers zelf tot stand komen en hoe de overheid dit kan faciliteren?

Op 11 maart schreef ik mijn laatste UITDERAAD in deze krant. Hoe konden we toen bedenken dat dat voor een aantal weken de laatste zou zijn, en dat onze wereld er nu, twee maanden later, heel anders uit ziet. Ik schreef toen: Elke ‘normale’ zaak wordt een weloverwogen keuze. En ik eindigde die column met de oproep: ‘heb oog voor elkaar!’