Een rustige, korte week

Ouderenadviseur en buurtinitiatief
Op maandagavond 22 mei was er de agendacommissie. De lijst met alle ingekomen brieven die nog niet beantwoord waren, was redelijk lang. Ik hoop dat dat snel opgelost zal worden door het nieuwe college. Twee zaken heb ik toch maar op de agenda van de commissies gezet: het buurtinitiatief van de Veluviaweg en de zorgen van de seniorenraad over de positie van de ouderenadviseur. Vooral die laatste heeft onze aandacht. Deze adviseur is belangrijk voor de senioren in Wageningen. Ze heeft een groot netwerk en geeft veel adviezen. Een belangrijke schakel tussen senioren, gemeente en overige instanties.

Afscheid van wethouders
Op dinsdag moest ik de afscheidsreceptie van Tineke Strik en Rik Eweg aan me voorbij laten gaan, vanwege werkverplichtingen voor de raad van Sevenum. Een aantal afgevaardigden van de ChristenUnie zijn wel naar de receptie geweest. Waar ik het met Tineke regelmatig 100% oneens was over de keuzes voor de Junushoff, heb ik veel respect voor haar bevlogenheid in het sociale beleid. De keuzes van Rik, omtrent Ruggengraat en Rustenburg, waren ook niet de mijne, maar hij heeft zich altijd volledig ingezet voor de stad. Ik wens hen sterkte met het vinden van een nieuwe baan.

Tweede Kamer-bezoek
Voor de rest was het natuurlijk een kort weekje dat afgesloten werd met de vriendendag van de ChristenUnie fractie in de Tweede Kamer. Zitten in de blauwe stoelen en het houden van een ‘vragenuurtje’ met minister president Rouvoet. Ach...leuk om te doen en om te blijven dromen. Gelukkigerwijs geen gestem over lijsttrekkerschap in onze partij. Rouvoet blijft gewoon nummer 1 voor  volgend periode.

Vrijheid van meningsuiting
Wat me het meest heeft beziggehouden deze week, zijn de bedreigingen aan het adres van een collega ChristenUnie bestuurder in het zuiden des lands. Hij had minister Donner opgeroepen om eens te kijken of er wat te doen viel aan het probleem van webcam-seks met jonge kinderen. Een probleem dat ‘snel groeiend’ is zo schrijft het NRC op haar zaterdagse voorpagina deze week en het was tevens in november al door Netwerk en NOVA opgemerkt. Toch zijn er mensen die vinden dat als je dit soort excessen met webcams en chatrooms aan wilt pakken, dat je dan een soort hetze tegen deze persooon moet beginnen op het internet. Dat je zijn familie moet bedreigen, gefakete foto’s op het net moet zetten en zijn religie moet beschimpen. Als dat door sommigen onder vrijheid van internet en meningsuiting wordt verstaan, dan pas ik daar voor. Is het noodzakelijk om iemand te bedreigen en zwart te maken omdat hij stelt dat dit soort zaken verwerpelijk zijn? Het lijkt me toch niet. 
De wereld individualiseert. Kids zitten, veilig (?), alleen, uren achter elkaar op hun kamer achter de computer. De ‘potloodventer’ die we eerst openbaar op straat zagen, kan zich nu voordoen als 15-jarig vriendje van een 12-jarig meisje dat zich naief in een chatroom begeeft. Met alle gevolgen van dien.
In 2003 waren er 15 mensen die aangifte deden bij de politie over zedendelicten via het internet. In 2004 waren dat er 117 en vorig jaar waren het 242. Is het dan onterecht om te vragen aan een minister om eens de mogelijkheden te onderzoeken of er iets aan te doen valt? Nee.

Ook Ons Pardon kent veel negatieve aandacht op het internet. Ook daar zijn de kwalificaties niet om hier even over te schrijven. Is het dan zo vreemd om asielzoekers, die we al jaren aan het lijntje houden, te proberen te helpen? Nee!

De vrijheid van internet en meningsuiting is een groot goed, maar het heeft zijn beperkingen. Het stellen van grenzen is arbitrair en zal niet door iedereen worden gewaardeerd. Maar laten we er in ieder geval een open discussie over aangaan en elkaar niet anoniem zwart maken of bedreigen.

De woorden van een dwaas zijn dolkstoten; wat de wijze zegt, brengt genezing.
Een betrouwbaar woord houdt altijd stand; een leugen slechts voor korte tijd.
(Spreuken 12:18)