Om winkeliers toe te staan elke zondag op te zijn, is Wageningen op creatieve wijze tot toeristische gemeente gebombardeerd. Het grote aantal bezoekers van bijvoorbeeld Arboreta en Heerenstraattheater worden opgevoerd om de toeristische aantrekkingskracht van Wageningen te onderbouwen. ChristenUnie fractievoorzitter Peter de Haan: ‘Natuurlijk is een groot deel van de bezoekers geen toerist, maar inwoner van Wageningen. Maar B&W weigerden dit onderscheid te maken’.

Uit een enquête van het Wagenings Ondernemers Contact (WOC) blijkt totaal geen draagvlak voor 52 koopzondagen. De overgrote meerderheid van binnenstad­ondernemers, 97%, wil niet iedere zondag open. Een ruime meerderheid van 62% van de Wageningse ondernemers kiest voor maar 4 of minder koopzondagen. Alleen supermarkten willen iedere zondag de deuren openen. De Haan: ‘De kracht van Wageningen als winkelstad zit hem vooral in de (kleine) winkeliers met een bijzonder aanbod.. Deze winkeliers kunnen niet iedere zondag open zijn. Ze verliezen omzet en komen in de gevarenzone. De aantrekkingskracht van Wageningen daalt daardoor. Liberale fracties als VVD en D66 laten deze winkeliers helaas in de kou staan’.

Ook uit een enquête van de gemeente onder inwoners blijkt geen grote behoefte aan 52 koopzondagen. Een ruime meerderheid van 63% van de inwoners winkelt niet, of minder dan 12 keer per jaar, op zondag. En 55% van de inwoners ervaart zondagsrust als belangrijk of erg belangrijk. Ook de ChristenUnie hecht aan een rustmoment voor zowel ondernemer als consument. De Haan: ‘Wij zijn niet voor kopen-kopen-kopen. Te vaak zijn wij al slaaf van de 24-uurs economie. Iedere zondag open gaat ook ten koste van het milieu. Maar B&W wilden milieu overwegingen niet in het voorstel betrekken. Jammer dat juist een fractie als GroenLinks hier mee instemde.’

De ChristenUnie is erg teleurgesteld over het besluit koopzondagen. De toerisme bepaling in de Winkeltijdenwet wordt misbruikt en de belangen van ondernemers en inwoners wijken voor het belang van enkele supermarkten. De Haan besluit: ‘Een beschamende vertoning’.