Week 6 – hoeksteen van de pizzalijn

Deze week was de week van het regeerakkoord en alle commentaren en bespiegelingen daarop. Laat ik op de eerste plaats zeggen dat ik er blij mee ben. De nadruk op samen leven en samen werken is mijns inziens een goede. Het is ook de onderliggende boodschap geweest van de ChristenUnie gemeenteraadscampagne en ook de landelijke campagne inzet.

Singles ook hoeksteen
In de NRC-next trok de kop ‘Singles willen ook een hoeksteen zijn!’ mijn aandacht. In het onderliggende artikel meldt directeur van de Kamp van een relatiebemiddelingsbureau, dat de belangen van de 2,5 miljoen eenpersoonshuishoudens in Nederland door dit kabinet volledig worden genegeerd. Volgens haar is het akkoord te veel gefocust op het gezin als de hoeksteen van de samenleving.

Ter info: Nederland telt in totaal 7 miljoen huishoudens. Hiervan bestaan er 2,4 miljoen uit één persoon ofwel 34,4%. Het aantal alleenstaanden zal de komende jaren toenemen tot 3,4 miljoen in 2030. De hoogste percentages eenpersoonshuishoudens liggen in de grote steden en in studentensteden. De studentenstad Wageningen heeft het hoogste percentage, namelijk 57,9%. Dit komt overeen met 11.197 eenpersoonshuishoudens. (Bron: RIVM, 2006)

Voorgeprogrammeerd
Waarschijnlijk trok de titel mijn aandacht omdat ik tot die groep eenpersoonshuishoudens behoor. Maar de titel deed me echter ook terugdenken aan de Loesje-slogan die op mijn studentenafdeling naast de telefoon hing: “De alleenstaande is de hoeksteen van de pizzalijn.” Daarbij waren dan de afhaalchinees, de pizzakoerier, de shoarmatent en de lokale visboer op de eerste 4 nummers voorgeprogrammeerd. Daarna kwamen Woudenberg bezorgbierhandel en de wasmachinereparateur.

Het commentaar van mevrouw van de Kamp onderschrijf ik deels. Bijvoorbeeld in het onevenwichtige beleid voor de woningmarkt. Starterssubsidies zijn vaak alleen gericht op stellen die gaan samenwonen. Veel woningen sluiten vaak niet aan op de vraag (in prijs en kwaliteit) van eenpersoonshuishoudens. Ook in Wageningen blijven veel ex-studenten nog lang in de Idealis complexen wonen omdat er weinig anders te verkrijgen is wat betaalbaar of te huur is. Maar er komt ook steeds grotere groep 55+ ers die alleen wonen. Deze hebben reeds een eigen stichting opgericht die speciale concepten ontwikkeld.

Natuurlijk zijn dit soort woningen voor projectontwikkelaars niet super interessant. En juist daar zouden we als overheid moeten ingrijpen.

Goed voor economie
Daarnaast deel ik ook haar visie dat veel alleengaanden – vaak uit nood geboren – hoge uitgavenpatronen hebben (wat ze trouwens heus vaak best kunnen betalen). Vaker uit eten, de pizzalijn, kant en klaar maaltijden, te grote porties waar veel van weg gaat. Er zijn wel porties voor eenpersoonshuishoudens ontwikkeld, maar die zijn relatief erg duur. Alleengaanden zijn goed voor de economie.

Ik deel haar visie echter niet dat het traditionele gezin zal verdwijnen. Mijn inziens is dat nu eenmaal de natuurlijke gang van zaken en zullen gezinnen er gewoon altijd zijn en de meerderheid van de huishoudens vormen. Gelukkig maar. Echter het ontkennen van de groeiende groep eengezinshuishoudens is ook niet goed.

Variatie woningaanbod
De uitdaging zou er in moeten liggen om de groepen te integreren in het concept samen leven – samen werken. Te denken valt aan andere samenlevingsvormen, woongroepen of kangaroewoningen. Er zal meer variatie moeten komen in het woningaanbod, bijvoorbeeld door bij renovatie van de oude WUR gebouwen variabel te bouwen. Daarnaast kan particulier opdrachtgeverschap mogelijkheden bieden. Maar ook sociaal economisch moeten er meer verbindingen gezocht worden tussen alleengaanden en gezinnen.

Gezien het grote percentage eenpersoonshuishoudens in Wageningen ligt er zeker voor onze eigen stad een aardige opgave. Tijd om dat weer eens op de kaart te zetten. Wat men in Den Haag niet doet of wil, doen wij namelijk altijd wel!

Monique Heger
Raadslid ChristenUnie Wageningen