Algemene beschouwingen 2021
Ik gok dat niemand zal ontkennen dat we in een bijzonder tijd leven. Foto’s van gevaccineerde mensen komen langs op social media platforms waar vroeger de versgebakken cup cakes verschenen.
We verruilden in dit huis der gemeente onze zetels voor keukenkrukjes en van 't werk gehaalde stoelen, en maakte nieuwe bureaus van schragen en oude planken. We stelden onze vakanties uit, van 2 maanden, naar vier, naar een jaar, naar….? God mag het weten. En dat is een ding wat zeker is.
Maar er lijkt wat licht aan de horizon te schijnen. Met het groeiend aantal gevaccineerden komt ook de tijd weer terug om naar het oude terug te keren.
Maar wil ik dat eigenlijk wel? Terug naar het oude? In de eerste weken gaven we hoog op dat corona ons verbroederde, ons samenbracht, in nieuwe buurtconstellaties, en zorg voor elkaar.
Nu hoor ik mensen die weer bang zijn om alleen te geraken. Angst om weer alleen in hun huiskamer te zitten, zonder bezoek. Ik zie ook mijn eigen agenda weer vol lopen, met digitale en live lessen. Hybride werken, en ’s avonds hybride vergaderingen.
Hoewel het de eerste maanden van vorig jaar spannend was wat er ging gebeuren, was het ook een tijd waarin ik even geen constante druk ervoer. Een tijd om even samen te zijn. En hoewel ik soms de avondklok verfoeide, het leven werd er ook weer simpeler van.
Ik zou graag willen dat we de rust en saamhorigheid van de corona tijd zouden bewaren. Het goede wat het ons gebracht heeft. Tijd voor reflectie, tijd voor rust.
Afgelopen zondag ging de preek er ook over. Jezus biedt ons rust aan als we vermoeid zijn. En dat spreekt me aan.
Rust zonder prestatiedrang, examenstress, keuze stress, social media stress.
Maar ook innerlijke rust. Soms worden we gewoon gek van onszelf. Ik in ieder geval wel.
Veel van mijn studenten en collega’s klagen over burn-outs. Ik hoop dat deze tijd ons heeft geleerd dat het leven niet draait om wat je bereikt, maar om wat je doet voor anderen, wie je om je heen hebt, wie er naast je komen staan. Maar ook je geliefd weten. Gewoon zoals je bent. Dat geeft ook rust.
Ik zou dat iedereen wel willen toewensen en bidden.
Terug naar Wageningen. Het virus raakt ook onze lokale economie en we zijn blij dat het college besloten heeft een speciaal fonds voor de binnenstad in te stellen. Tegelijkertijd zijn er velen die lijden onder het afgelopen jaar. Jongeren, ouderen, de dansschoolleraar, de nieuwe integrerende statushouder, de …
En te midden van dit alles ligt nu deze begroting voor. Een beschrijving en raming van een verwachte werkelijkheid die, vanwege het coronavirus, en de grillen van het rijk, weer zo onvoorspelbaar is.
Nu zou je kunnen kijken naar het grote overschot en denken dat het allemaal wel goed gaat in Wageningen. Waarom hebben we het afgelopen jaar ons zo druk gemaakt over een nieuwe manier van begroten, en een onderzoek naar waar er nog ruimte ligt.
Onze begroting ligt er zeker minder rampzalig bij dan we hadden gedacht.
Dank aan de inspanning van het college en de medewerkers om een solide toekomstgerichte begroting op te stellen en de tekorten zoveel mogelijk binnen de domeinen weg te werken. Om te kijken waar dingen anders konden. We willen onze waardering uitspreken voor de wijze waarop dat gebeurd is en het resultaat wat nu voor ons ligt.
We hebben dan ook een flink aantal meevallers.
- de meevaller op sociaal domein
- voordeel van OZB doordat er meer gebouwen
Waaronder de effecten van Nieuwe Toekomst ingezet door college.
Maar we hebben de begroting dan nog niet rond. Veel is nog structureel onduidelijk. En de meicirculair geeft ons zeker geen heel florissant beeld. Dus een integrale afweging maken we graag pas bij de begroting.
Daarom slechts een aantal kaders voor verdere invulling.
- Als ChristenUnie hechten we aan een financieel degelijk en sluitende begroting! Niets nieuws zo aan het begin. (we hopen dat de OZB verhoging niet nodig is, maar zijn hiervoor over geleverd aan de grillen van het rijk.)
- Meer aandacht voor groen en milieu. Beginnend bij onszelf als gemeente door het goede voorbeeld te geven met het revolving fund voor verduurzaming gebouwen.
Een Groen en leefbaar Wageningen, toekomstbestendig in klimaatadaptatie – geen hitteplekken, wel groene oases. (Vandaag zag ik mensen hun tegels sproeien tegen de warmte, dat zou toch niet de bedoeling moeten zijn.)
- Ik heb het al een paar keer gehoord. Participatie. Ook wij willen meer aandacht voor burgers om bij te dragen aan een mooier groener en leefbaarder Wageningen. En dan heb ik het niet alleen over letterlijk buurtgroen, maar ook aan participatie waarin we onze burgers veel meer serieus nemen en hen ondersteuning bieden in de lastige inbreidingsprojecten die voor ons liggen. We kijken dan ook reikhalzend uit naar de nieuwe participatienota en pleiten hier al voor actieve, serieuze participatie, waarin gekeken wordt naar de zaken die burgers nodig hebben om echt mee te kunnen en willen doen en in een proces met een ontwikkelaar gelijkwaardig mee te doen.
- En we zetten in op mindering van armoede en eenzaamheid. De herijking van het armoedebeleid kan zeker een positieve uitwerking hebben als we de hulp, die we bieden daarmee nog beter kunnen organiseren en nog meer mensen kunnen bereiken. Wat ons betreft zou het geenszins moeten leiden tot een versoberd armoedebeleid. Dat is niet een doel op zich. Laten we ruimhartig blijven voor de mensen die het financieel het moeilijkst hebben. Het staat voor ons daarom ook nog helemaal niet vast dat er bezuinigd kan worden op armoederegelingen, zoals bijvoorbeeld de regeling voor gehandicapten en chronisch zieken. We vinden zeker dat het geld binnen ons armoedebeleid zo goed mogelijk besteed dient te worden, maar we zijn er nog allerminst van overtuigd dat bezuinigingen op dit gebied te billijken zijn. Laten we eerst met elkaar de zorgvuldige onderzoeken afwachten en daarna zorgvuldige afwegingen maken, zonder de "druk" van een bezuiniging die nu al ingepland staat in de kadernota.
Zo, ik heb me weer druk genoeg gemaakt. Tijd voor rust.
Er zullen nog wel wat avonden komen om verder hierover met elkaar te bomen.
Nog een oproep aan ons allen. Het gaat hier mogelijk goed in Nederland en nadert het einde van de lockdown. Maar er zijn nog zoveel landen en plekken waar dat niet zo is. Als we het hier hebben over onze miljoenen, bedenk ik dat vele gemeenten in andere delen van de wereld daar maar van kunnen dromen. En dat we ook via andere kanalen daaraan kunnen bijdragen, via Giro555 of het Christelijk Noodhulpcluster.
Ik wens onszelf en het college rust toe.
Gods zegen op uw en ons werk.
