Blogs per auteur

Op de kerktoren van de Grote Kerk wel te verstaan. 13 minuten. Voor sommige mensen in onze stad zal de tijd afgelopen week langer stil hebben gestaan. Omdat ze een geliefde hebben verloren, of zelf verdrietig zijn of diep
hebben gezeten. Omdat het donker is om ze heen. Niet voor iedereen is het leven een aaneenschakeling van geluk en voorspoed.

‘We worden nu ook betutteld, maar dan de verkeerde kant op.’ Op 16 mei stond een artikel in de Trouw met deze titel. We weten al jaren dat friet, roken, alcohol en roze koeken niet goed zijn voor de gezondheid. Toch kopen we het en is de tocht naar de supermarkt of snackbar neller gemaakt dan naar de sportschool.

Inkomenszekerheid voor iedereen. Eén loket. Eén inkomensregeling voor ieder die het nodig heeft om mee te doen in de stad. Het Maatschappelijk Meedoen Budget, ofwel het MMB. Een innovatief en gedurfd Wagenings plan. En dus kwamen ambtenaren uit heel Nederland naar onze stad om te leren van wat ‘wij’ durfden en deden.

Koesteren. Het is een mooi woord. Ik denk dat ieder van ons wel een gevoel heeft bij het woord koesteren. Je koestert een gedachte, een herinnering. Je koestert je dierbare(n). Je koestert dingen waar je een emotionele band mee hebt. Koesteren is iets actiefs. Een bewuste keus.

Wat zou jij doen, als je alle macht van de wereld zou kunnen krijgen en je maar één keer zou hoeven buigen? Zou je het aanbod aanpakken? Wat als je één keer buigt?
Als je één keer hebt gedaan wat eigenlijk net niet handig was? Volgens mij weten we allemaal wel dat het dan vaak van kwaad tot erger gaat.

Vrijdag strijken we neer op een camperplaats langs de Maas. Aangetrokken door de kraanvogel-gekte en mooi weer. Bizar eigenlijk dat we vorige week onze dikke jas en handschoenen aanhadden en nu buiten de stoeltjes hebben uitgeklapt. En hoewel ik op zo’n dag kan genieten van het zonnige weer, geeft het me ook een ongemakkelijk gevoel.

Mijn vriendin Janny (90+) woont in de Nudehof. Elke dag gaat ze een, steeds kleiner, rondje lopen. Dat doet ze al vele jaren. Van bankje naar bankje. Maar er komen steeds minder bankjes in Wageningen. 

Geen idee waarom, maar plots kreeg ik een advertentie op het ipadscherm voor het huren van een levende kerststal. Compleet met ezel, herders, Jozef en Maria. Blijkbaar is het dus de gewoonste zaak van de wereld om een kerststal in de stad, voor je deur, of waar dan ook maar neer te zetten. Via Dagjeweg.nl weet je waar je ze live kunt bewonderen. Jezus in de kribbe, voor iedereen zichtbaar. Christus, niet achter de voordeur, maar gewoon midden op straat. En gelukkig maar.