Uit de raad | Naar verhalen luisteren
De zomervakantie is voorbij. Voor mij betekent dat weer terug aan het werk op de hogeschool. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar bij terugkomst ben ik altijd even bezig met alle vakantieverhalen. Waar ben jij geweest? Wat heb je gedaan? Hoe was het weer? Tijd en interesse voor elkaar.
Ik begeleid een groep nieuwe studenten en ook daar beginnen we het jaar, als goede starter, met vertellen (en luisteren) over vakantie. Maar ook over thuis, over vrienden, over dromen. Het kweekt begrip over keuzes die ze gaan maken en hoe ze zich soms gedragen.
Verhalen verbinden. Je begrijpt waar iemand vandaan komt. Daarmee staat iemand niet in een hokje maar wordt mens. Dat maakt het moeilijker om te (ver)oordelen en brengt verbondenheid en (h)erkenning.
Ik moest denken aan alle verhalen die ik nooit hoor. Van de vluchteling, de eenzame, de man onder de brug, de buurvrouw die we nooit zien. Heb ik ooit echt geluisterd naar hun verhalen? Ken ik hun geschiedenis? Hun omstandigheden? Hun dromen, idealen en verdriet?
Ik heb me voorgenomen dit jaar meer te luisteren om de ander te begrijpen. Mijn oordeel achterwege te laten of even uit te stellen. Een uitdaging, zowel voor mij als mens, als voor mij als politicus, maar ik ben ervan overtuigd dat dit een essentiële voorwaarde is voor verbinding maken en eerlijke politiek.
