Berichten geschreven door Monique Heger

Van de week fietste ik over de Rooseveltweg. Net voorbij Pomona zag ik een vrouw al stijldansend over het trottoir gaan. Ze oefende haar danspasjes met een rondzwierende rok en haar muts zwierde vrolijk mee. Het maakte me blij.

De Kerst-mis is afgelast: de geboorte is uitgesteld wegens te volle ziekenhuizen, de wijzen hebben een reisverbod en de herders zitten in quarantaine. Gelukkig is die kerstprofetie al 2000 jaar geleden vervuld. Maar ik moest er wel even aan denken. Wat als je nú in verwachting bent, of je familie eindelijk over mocht komen uit een ver land. Wat als je jong bent en grote plannen had? 

Zondag was het eerste advent. Daar worden wij thuis blij van, want dan mag onze mooie ster uit de kast en helder schijnen voor het raam. Teken van licht en hoop in het duister van de nacht. (met een ledlampje: brandveilig en duurzaam.) Advent heeft iets speciaals. Het is de tijd van vooruitkijken. Naar een nieuw begin, een nieuw jaar.

Het is geen groot geheim dat het niet zo goed gaat met onze lokale financiën. Dat heeft vele redenen. We zijn een kleine stad met veel voorzieningen: een bieb, zwembad, theater, allerlei sportvoorzieningen en veel buitengebied. We zijn een sociale stad die wil zorgen dat iedereen meedoet. Al die dingen zijn waardevol, maar kosten ook geld. Aangezien we nu meer geld uitgegeven dan er binnenkomt, is de vraag: wat kunnen we blijven we doen, wat schrappen we en kunnen we meer inkomsten krijgen?

Als corona mij één ding heeft geleerd is dat stilgezet worden niet alleen nadelen heeft. Begrijp me goed, het is vervelend dat we thuis moeten blijven, het is een zware domper voor zelfstandige ondernemers en het is verschrikkelijk dat mensen ziek worden en overlijden. Maar het heeft mij ook stilgezet bij dingen die belangrijk zijn: oog voor anderen en mezelf, af en toe wat rust nemen en niet altijd maar doordenderen in een jachtig bestaan.

Participatie en meedenken is een goed ding. Het betrekt u en mij bij besluiten van algemeen belang. Zoals bijvoorbeeld de visie op de stad of de verkeersveiligheid in onze buurten. We hebben een actieve stad, waar mensen graag meedenken over wat er speelt. Dat is fijn. Maar soms is het ook goed dat we niet elke beslissing met 40 duizend Wageningers nemen.

Afgelopen week stond ik om half acht in de ochtend met een aantal vrienden onder een balkon in NoordWest te zingen voor de verjaardag van een 80 jaar geworden vriend. Daarna vierden we met meegebrachte koffie en zelfgebakken cake zijn verjaardag op het gazon. Alles op gepaste afstand. Op allerlei plekken worden mensen creatief in deze coronatijd. We vinden nieuwe manieren om te communiceren, om te werken, om te kerken, om samen lol te maken.