Uit de raad | Eten bij de Toren
Kent u dat verhaal van de toren van Babel? Verbeeld in zo’n fantastisch schilderij van Pieter Bruegel (ong.1560). Het schilderij toont in gigantische gedetailleerdheid de overmoed van een mens en de wens om tot in de hemel te willen bouwen.
In de afgelopen weken heb ik vaak geschreven over mijn zorg om en voor de wereld. Ik hoopte dat het beter zou worden. Maar ik zie hoe grote bedrijven knielen voor Trump en voor eigen gewin hun diversiteitsbeleid laten varen.
Ik zie in ons eigen land onze volksvertegenwoordigers knielen voor hen die een kop soep of medische zorg aan een medemens op de vlucht strafbaar willen stellen, door hen als crimineel te bestempelen. In welke wereld leven we, waar de basiswaarden van menselijkheid, gelijkheid en naastenliefde, willens en wetens kapot worden gemaakt?
Hoe kun je dan constructief bijdragen? En de toren slopen? Het opstaan van velen vorige week maandag op het marktplein was een manier om te zeggen dat ieder mens geliefd en gezien is. Om te zeggen dat ieder hier welkom is. Waar we een maaltijd delen en elkaar helpen. Waar we ook huizen willen bouwen voor mensen die niet meer naar huis terug kúnnen.
Het schilderij van Bruegel laat ons het leven van nu (en alle tijden zien) zien. We bouwen, maar aan de verkeerde dingen. Eén van de bekendste schilderijen over Jezus, is het avondmaal. Laten we dat beeld voor ogen houden. Samen eten en delen.
Een mooie zomer gewenst!
