Uit de raad | Koesterend Vieren
Koesteren. Het is een mooi woord. Ik denk dat ieder van ons wel een gevoel heeft bij het woord koesteren. Je koestert een gedachte, een herinnering. Je koestert je dierbare(n). Je koestert dingen waar je een emotionele band mee hebt. Koesteren is iets actiefs. Een bewuste keus.
Afgelopen week, een maand voor 5 mei en 80 jaar vrijheid, spraken we over onze nieuwe 4 en 5 mei visie. Hoe houden we het actueel nu er steeds minder mensen zijn die WOII bewust hebben meegemaakt? Hoewel de wereld ons genoeg haakjes geeft om de waarde van vrede en vrijheid te kennen, is het goed om ons daar ook als Stad van de Vrijheid op te bezinnen.
Eén van de wijzigingen in de visie is dat we het woord ”Vieren” vervangen door “Koesteren”. Mooi. “Onder koesteren verstaan we op een opgetogen en inhoudelijke manier, vorm geven aan de Vrijheidsboodschap. Koesteren gaat zowel over de bevrijding als over vrijheid. Koesteren is niet vrijblijvend: het is een activerende opdracht aan ons allen om met zorg om te gaan met de thematiek.”
Vrijheid moet je koesteren. En vanuit die koestering in dankbaarheid gaan vieren. Het woord doet recht aan wat er gebeurt in de wereld. Vrijheid koesteren is niet vanzelfsprekend. Je kan namelijk ook wrok of haat gaan koesteren. Kiezen voor liefde, voor vrede, voor vrijheid is een actieve daad. Een daad van dankbaarheid van waaruit we samen mogen vieren.
