Uit de raad | Kom tot jezelf en doe het samen
Bovenstaand zinnetje uit de bijbel bleef deze week hangen. Het staat in Sefanja (hfdst2, vs1). Het is een klein boekje, 3 hoofdstukken, halverwege de bijbel. Op 12 pagina’s voor de zeer bekende, hoopvolle verhalen over kerst en het kind in de kribbe.
Sefanja leefde in een tijd van voorspoed in zijn eigen land (7 de eeuw v Chr.), maar dit ging wel ten koste van uitbuiting van veel mensen elders. “How dare you”, roept hij uit. Net als Greta Thunberg.
“De wereld gaat ten onder, en je doet niets.“
Ook nu heeft onze leefstijl van meer en groei, invloed op anderen. Terwijl wij Sint en Kerst vieren, leven velen in armoede. Dichtbij en ver weg. En voor de toekomstige generatie zijn de consequenties nog groter. Die focus op groei komt overal in terug. We moeten wel zegt men: denk aan de economie, aan onze banen, aan die jongeren die een huis willen. Maar ten koste van wie en wat?
Groei, groei, groei. Ook in onze eigen Wageningse visies en agenda’s. Ik mis een afweging. Gaat deze korte termijn groei niet ten koste van later? Waar is de grens? Die vraag stel ik momenteel bijna bij elk debat.
Sefanja roept hier op om, net voor we doorbladeren naar Kerst, naar onszelf te kijken. Stop met opkomen voor jezelf, ook als gemeente of land, in het denken in nu. Kijk om je heen, naar wat jij, samen met anderen, nú kan veranderen voor de wereld van straks.
