Uit de raad | Zuchten van verlangen
Zuchten. Ik heb het de afgelopen weken vaak gedaan. Over het onrecht in de wereld, de manier waarop met de natuur omgaan, de plannen die nu uit Den Haag komen. Grote dingen die me een gevoel geven van onvermogen en me zo klein maken.
Afgelopen zondag ging het in de kerk over “zuchten van verlangen”. In zuchten zit een verlangen besloten op een betere toekomst; een betere wereld. En dat geeft hoop. Hoop op recht, gezondheid, liefde. En die hoop zet weer aan tot actie.
Actie om na te denken waar ik zélf iets kan veranderen. Bijvoorbeeld door tweedehands spullen te kopen. Of de sla uit eigen tuin te eten. Of door een bijdrage te leveren in de gemeenteraad van Wageningen. Iedereen kan op zijn of haar plek íets doen. En zuchten geeft ook bondgenoten; “mede-zuchters” in verlangen. En samen kunnen we meer. Zo zijn dat voor mij, mijn steunfractieleden.
Voor onze fractie hangt verlangen onlosmakelijk samen met ons geloof Want het geloof is de zekerheid dat alles waarop we hopen werkelijkheid wordt (Hebreeen1). En we geloven dat we het niet alleen hoeven doen.
Met Pinksteren stuurt God ons nog een helper, de Geest. Er is hoop. Die regenboog. De belofte en de zekerheid dat het goed komt. En tot die tijd werken en zuchten we; hoopvol en met verlangen.
