Uit de raad | Snuffel
Mijn hond Snuffel was in mijn vroegste jeugd de liefste hond van de hele wereld. Een hond nemen was de persoonlijke keuze van mijn ouders. Voor de gezelligheid en om de kids verantwoordelijkheid te leren nemen. Hoewel, als ik er aan terugdenk, mijn vader er het fitst van is geworden.
Ze calculeerde de kosten voor voer en dierenarts in. Het was immers hun keuze om een hond te nemen. Niet die van de buren, de andere kinderen die met Snuffel speelden en zeker niet van de gemeente. Onze hond was geen algemeen belang of publieke zaak, maar eigen belang van de familie Heger.
Maar Snuffel gebruikte wel de openbare ruimte. Parkjes, de stoep, het bos. Publieke ruimte die we moeten delen. En als gemeente faciliteren we dat. Daarvoor maken we nieuw beleid. We gaan de hondenbelasting inzetten om in de publieke ruimte speciale (honden)speelplekken aan te leggen. En, we gaan er vanuit dat iedereen nu overál de poep van de hond opruimt (de stroken houden dus op te bestaan). Een hond bezitten en uitlaten is geen algemeen belang.
Dus dat je daar als hondenbezitter via de belasting aan meebetaalt, lijkt me logisch. Ik geniet van honden. Maar ik zie graag dat ieder die een hond heeft ook de verantwoordelijkheid, in ons algemeen belang, neemt die er bij hoort. Aangelijnd uitlaten, belasting betalen, en zeker de poep opruimen.
