Uit de raad | Goede bedoelingen
Afgelopen dinsdag fietste ik een rondje Wageningen om even uit te waaien na een lange raadsavond. Ik reed de Wageningse Afweg af vanaf de dijk. Hier was ik al een tijdje niet geweest. Ik kwam terecht in een voor mij nieuwe werkelijkheid.
Grote boxen met garages en opslagbunkers. Ik dacht terug aan 2012 toen we dit gebied bestemden als mooie uitbreiding voor kleine Wageningse bedrijven en later nog voor starthubs die elders in Wageningen niet terecht konden. Maar hoe anders was deze aanblik. Beton. Kaal.
Zou het bestemmingsplan voor nieuwbouw aan de Churchillweg Spelstraat dat maandag voorlag ook zo eindigen? Het begon hier met een mooie, met bewoners ontworpen visie voor hun buurt. Veel groen en bouwen met ‘dorps karakter’. Maar hoe anders was het plan dat nu voorlag! Veel beton omringd door parkeerplaatsen waar bomen en groen voor moeten wijken. Ik stemde als enige tegen!
Goede ideeën moeten we ontwikkelen. En dat we voor startende ondernemers met innovatieve ideeën en jongeren die een huis zoeken gaan bouwen is prima. Maar het lijkt of we met het adagium bouwen, bouwen, onze eigen principes van groen en leefbaar verkwanselen. Dat we onze eigen waarden, van samen met de stad, overboord kieperen. En dat we na het vaststellen van het bestemmingsplan alle regie kwijtraken.
Ik had grote verwachtingen van het huidige ‘groene sociale’ college, maar maandag en dinsdag was ik vooral verdrietig.
