Uit de raad | Gewoon is heel speciaal
Tijdens het kerstreces mocht ik ruim vier weken naar mijn Ghanese ‘familie’ in Accra. Aan een uitgereden stoffige zandweg, tussen onafgebouwde huizen en muren door, wonen we in een huis met een tinnen dak, geen stromend water en wisselende elektriciteitshoeveelheden. Ik ben er al vaak geweest en elke keer is het weer thuiskomen.
Er is veel hetzelfde als in Nederland. Mensen wonen, werken, gaan naar school. En er is ook veel verbazingwekkend in Ghana. De hartelijkheid en zorg voor elkaar, ook al ben je een heel verre kennis, is groot. Ook wij zijn altijd en bij iedereen welkom.
Dit jaar verbaasde ik me het meest over de wegen. Het land, en vooral Accra, is ingericht op auto mobiliteit. Sommige stukjes waarvoor wij even snel de fiets pakken, móet je wel met de auto doen. Er zijn geen fietspaden, nauwelijks trottoirs en er zitten grote gaten in de weg. Op straat ben je fietsend of wandelend je leven niet echt zeker.En dus neemt iedereen die het kan betalen, de auto, motor of deeltaxi, wat files, ongevallen en smog oplevert.
Als ik dan weer in Wageningen ben kunnen ‘gewone’ dingen zo bijzonder zijn. Een fietspad, drinkwater uit de kraan, kliko’s voor het afval, bomen, stroom. Als gemeente moeten we zorgen voor die ‘gewone’ dingen. Die we wat mij betreft wel wat meer speciaal mogen vinden.
