Uit de raad | verlangen
Kent u dat? Verlangen? En specifieker: verlangen naar vakantie. Meestal race ik het jaar door en ben ik verbaasd wanneer het al weer vakantie is. Maar dit jaar zette het verlangen naar vakantie al vroeg in. Half juni was ik er al helemaal klaar mee en voor. En toen moest ik, in het onderwijs en de raad, nog een hele maand. Laat het alsjeblieft snel vakantie zijn! Rust!
Ik weet, het is een luxe probleem. Voor velen is vakantie een utopie. Doorlopende werkverplichtingen, mantelzorg, handicap, leeftijd of financiële krapte maken dat voor veel mensen het verlangen naar vakantie niet vervuld wordt.
Gelukkig zijn er mooie lokale initiatieven om voor mensen die niet op vakantie kunnen, toch een fijne dag of paar dagen uit te realiseren.
Toch blijft het knagen, die ongelijkheid in onze stad, ons land en zeker in de wereld. Dat kan niet. Daarom doen we als raad ons best om in Wageningen de ongelijkheid te verminderen. Er zijn fondsen om te zwemmen, te sporten. Om gewoon mee te kunnen doen.
En toch.. de onrust blijft. Ik had dit jaar af willen sluiten met een blijde boodschap, een boodschap van hoop en plezier, en een wens u in september bruin en blij terug te zien. Toch ga ik weg met een gevoel van onbehagen, een verlangen. Een verlangen naar een betere wereld. Een wereld waarin we allemaal op vakantie kunnen.
