Uit de raad | Eigen Wijsheid
Gisteren in de trein naar Oostenrijk las ik het essay van Bas Heijne, “Mens/onmens”. Het essay zet je aan het denken over de vraag waarom we waarheid maar moeilijk accepteren, en waarom eigen beleving meer waarde lijkt te hebben dan wetenschappelijke rapporten. Heijne stelt dat dit bestuurders in een lastig parket brengt. In onze afgelopen raadsvergadering zag ik dit terug.
In het debat over de Grebbedijk begon een raadslid over hoe hij zelf een weg als zeer onveilig ervaarde, een ander lid meldde bij een negatief advies over een amendement, dat zij die middag nog andere 'feiten' had gehoord. Een persoonlijke gebeurtenis wordt waarheid, en een 'anonieme' mening wordt geloofwaardiger geacht dan een gefundeerd advies van een wethouder.
Als raadslid moeten we belangen en feiten afwegen. Maar als feitelijke waarheid in een voorstel er minder toe doet dan persoonlijke beleving, en we elkaar niet meer kunnen bevragen op wat waar is, hoe kunnen we dan uitkomen bij consensus over zaken die voor deze stad van belang zijn. Zo krijgen populisme en machtspolitiek vrij spel. Het zou zoveel mooier zijn als we politiek kunnen bedrijven met oog voor elkaar en ons verplaatsend in de ander.
