Uit de raad | Wantrouwen vs Vertrouwen
Dat het vertrek van een, in mijn ogen, goede en capabele wethouder weinig empathie en soms veel wantrouwen oproept heeft me afgelopen weken geschokt. Ook boze mensen die aan onze raadstafel inspreken of die ik in Wageningen tegenkom, raken me. Het kan prima zijn dat we het me elkaar oneens zijn over een besluit of voornemen. Maar kunnen we er nog van elkaar op aan dat we allemaal op zoek zijn naar het goede voor de stad?
Of gelooft u dat we allemaal zakkenvullers zijn, de kantjes er vanaf lopen, en uit zijn op eigen gewin? En, durf ik het aan; u vertrouwen?
‘Zodra we geloven dat de meeste mensen deugen, verandert alles.’ Zegt Rutger Bregman in zijn laatste boek. Kunnen we het goede zien in elkaar? En zo ja, hoe kunnen we uw vertrouwen in mij, en dat van mij weer in u overnieuw versterken? Het is een vraag die me momenteel bezig houdt.
Wat mij betreft zit dat niet in vernieuwing van ons stelsel, maar in vernieuwing van ons hart. De manier waarop we naar elkaar kijken. Niet met wantrouwen, maar met vertrouwen. Dat levert andere gesprekken op, betere relaties, betere besluitvorming, en vast ook een mooiere stad!
De meeste mensen deugen, echt!
